Kósíheit

Áhyggjur af framtíðarsvefnstað Gunnars Einarssonar eru fyrir bí, þökk sé bloggmenningunni og heiðurshjónunum Tóta og Birgit. Er ætlunin að þau komi með rúmið um leið og þau sækja barnapíurnar mínar, Kristbjörgu dóttur sína og Silju vinkonu hennar. Þangað til fær hann að sofa í holunni, eins og plássið milli afa og ömmu á Háó var alltaf kallað (Ég ætti að vita það, ég var komin yfir fermingu þegar ég hætti að sofa á milli þeirra).

Já, Skírdagur hefur annars verið rólegur. Ofstopaveður hélt börnunum inni í allskyns leikjum og uppákomum (þar komu barnapíurnar sterkar inn; þær pússluðu, léku ímyndaða vini og óvini, lásu, spiluðu, svo eitthvað sé nefnt). Á meðan hamaðist ég við að baka fyrir kaffið eftir messuna á Silfrastöðum. Inga missti af þessum innirólegheitum því hún gisti hjá Baddý og Svavari. Ekki fannst öllum á heimilinu það gott; Eymundur Ás sagði oft aðspurður að hann vildi ekki gera neitt nema bíða eftir Ingu svo þau gætu farið í húsaleik, hvenær kæmi hún eiginlega! Bræður hennar fundu ekki fyrir eins miklum söknuði.

Ég veit að ég hef verið með yfirlýsingar um að setja myndir á þessa síðu. Hér eru tvær frá því í dag.

Eftir að hafa unnið Kristbjörgu í gær vildi Gunnar ólmur tefla við mig í dag. Aðdráttarafl skákarinnar er gegndarlausa drápið sem leikurinn snýst um. Allavega þýddi ekkert fyrir mig að reyna að útskýra hugtakið ,,skák", hvað þá ,,mát".

Á milli þess sem Kristbjörg og Silja sinntu sínum barnapíustörfum biðu þær úti, sem var soldið þreytandi því þær lágu á gluggunum í von um að fá að komast inn. Neinei, þær vildu bara upplifa vonda veðrið, alveg satt.