ATH ATH - engin messa í dag.

Ekki fer mikið fyrir messuferðum þessi jólin. Messufall varð á Silfrastöðum í dag, sökum gargandi roks enn eina ferðina. Skellti mér í gönguferð milli bæja, svona til að prófa aðstæður - ég hafði mig fram og til baka slysalítið (flaug að vísu flöt á bakið í drullusvað, nema hvað). Annað verður þó sagt um Týra Prins Depils- og Perluson, hann fauk allavega þrisvar útaf veginum. Blessað litla skinnið. Auðvitað á maður ekki að hlægja að litlum hvolpi þegar hann fýkur eins og borðtuska niður af vegkantinum, en fyrst hann hafði sig alltaf aftur upp á veginn var nú ekki hundrað í hættunni, ha.

Hvað ætli maður sé búinn að innbyrða mörg kíló af hreinu súkkulaði um hátíðarnar? Aðventan meðtalin? Þetta er fáránleg spurning, svona álíka heimskuleg og: hversu mörg grömm er hamingjan?

SILFURBRÚÐKAUP

Já, í dag er merkisdagur. Í dag eru liðin heil 25 ár síðan mamma rétt kláraði að sauma á sig skautbúninginn. 25 ár síðan John gaf henni gullin til að skreyta hann, þ.e. búninginn. 25 ár síðan glumdi í tröllagrýlukertunum á Njarðvíkurkirkju þegar þau hrundu til jarðar - svona eins og til að leggja áherslu á orð prestsins (hvað hét hann nú?). 25 ár síðan geggjaðasta partý var haldið í offiséraklúbbnum uppá Velli. Til hamingju með brúðkaupsafmælið, mamma og John!!

Gleðilega hátíð

Nú nálgast miðnætti á aðfangadagskvöld. Lambahryggurinn etinn, ísinn slurpaður, uppvaskið frágengið, jólpappírsflóðbylgjan hamin, nýja dótið handfjatlað, börnin meðvitundarlaus. Nú sitjum við mamma bara frammi í stofu, báðar í hálfgerðu ofurátsmóki með sæluglýju í augunum. Þetta hefur verið ósköp notalegt kvöld. Hrósið fá börnin, sem fengu ekki hina stórvarasömu pakkasýki, en eftir að Inga þjáðist svo heiftarlega á fjögurra ára jólunum sínum að hún gat engan veginn notið sín, hefur sagan um hana verið óspart notuð í forvarnarskyni.

Úps, rétt nær dottaði fram á lyklaborðið. Líklegast merki um að skrifa sig út. Góða jólanótt.

Nú er komið nóg.

Síðasta Silfrastaðakirkjukórsæfingin er yfirstaðin, var haldin í gær á Uppsölum eins og vanalega. Og eins og vant er var fyrst drukkið kaffi og jólate með fjölbreyttu meðlæti hjá Sólveigu, síðan æft og svo aftur drukkið kaffi og te . Kóræfingar á Silfrastöðum eru með yndislegri stundum sem ég veit. Frábær félagsskapur, fjörugar samræður, gott kaffi og meððí, góður söngur (allavega segir mamma það, sem hefur mætt á jólaæfingarnar þegar hún er á landinu. Hún hefur verið útnefndur Aðdáandi Númer Eitt eftir lofsyrðin frá því í fyrra).

Eitthvað eru börnin farin að lýjast á piparkökubakstri. Reyndi að fá þau til að skella mótunum á deig í morgun þar sem kökudúnkurinn er tómur í annað sinn. Þetta er líka orðið gott, þessi bakstur fyrir jólin. Nú má bara einbeita sér að þrifum - skafa deigið af gólfunum, skrúbba glassúrsputtaförin af veggjunum, pússa smjörlíkiskáfið af sófasettinu...

Svona gerum við er við straujum okkar þvott.

Eitthvað hlýtur amma Ida að hafa áhrif á börnin, Inga Einarsdóttir anti-tiltektarpersóna er að þrífa eldhúsvaskinn!
Nýstigin heim úr skólanum þar sem dagurinn fór í að undirbúa Litlu-jólin og fríið sem fylgir. Skrítið, þegar frí er í vændum þá er stundum ekki vinnufriður fyrir tilhlökkun. Ég er almennt að tala um nemendur en ætli við kennarar séum mikið skárri.

Já, amma Ida er sumsé mætt, er í augnablikinu að brjóta saman þvott og talar um að strauja krumpaðar flíkur. Hljómar yndislega í mín eyru. Ég ætla að hlusta á suðið í gufunni.

Hæ hó jibbíjei og jibbí jei

Já, mamma mætt á Frón og stefndi hingað norður á miðvikudaginn. En svo hafa plön breyst því hún ætlar að koma á morgun, sólarhring fyrir áætlun! Hugsar maður „frábært!”? Já, í allt að hálfa sekúndu því svo taka við hugsanir á borð við, „sjitt, á eftir að skúra gólfin! sjenever og búa um rúmið hennar! og heilagir hollendingar þvo nokkrar vélar!” Hvað er að eiginlega?? Ég ætla að þrífa á mér heilann og má burtu þessar anti-mömmu hugsanir. Svei, að láta þrifnaðarhugsanir ganga fyrir tilhlökkuninni um að fá hana mömmu mína.

En brátt koma jólin og hvernig veit ég það? Buxur hafa þrengst eftir aðventusmakkið og ístran er farin að blómstra. Hún verður orðin sæt um áramótin.

Allt er hljótt..

nema yndislega þvottavélin mín. Hún er komin heim úr viðgerð, er á 5. vélinni sinni í dag. Ég saknaði hennar mun meir en tölvunnar sem fór á sama tíma í yfirhalningu.

Ég hef róast eftir síðasta sólarhinginn, jólakvíðinn er í rénum (vonandi), svefninn stefnir í rétt horf (held ég). Ég komst lifandi frá aðventukvöldi Varmahlíðarskóla, sem gekk nokkuð vel, en það sem gerir útslagið, það sem virkar sýrudrepandi á sálarmagann er að ég fór norður í dag og afgreiddi nokkrar jólagjafir. Sankaði einnig að mér alls kyns ósóma sem passað gæti í ýmsan fótabúnað, u.þ.b. ellefu talsins (er einhver innan 10 ára að lesa þetta?). Nú má jóladagatalið húrra á sínum hundraðfalda hraða í átt að jólum.

Og nú er amma Ida í flugvélinni....

Ef ég væri ríkur.... af hugmyndum

Þetta eru strembnir dagar. Þarf að finna skemmtilegan, jólalegan texta til að lesa fyrir jólaskemmtun skólans annað kvöld. Sem ég finn ekki. VERÐ að koma upp með stutt (fjúkk!) en gott skemmtiatriði sem minn bekkur getur flutt á litlu jólum 20. des, helst í síðustu viku. Finn ekkert. Hvernig get ég verið svona hugmyndasnauð? Hvar er jólaandinn og getur hann ekki skellt í svosum smá atriði handa mér?

Annars er allt óbreytt. Smákökuhólarnir vaxa hægt og bítandi, þökk sé Ingu sem hefur uppgötvað töfra baksturs en ekki frágangs. Óskírður hvolpurinn skilur enn ekki að hann er ekki eins velkominn inn á heimilið eftir að hann lærði að hlaupa um allt. Jólakortin kúra róleg í kassanum sínum, ásamt gjöfunum ætluðum ameríska skyldfólkinu. Allt nema eitt: allir fóru ofurstilltir og prúðir upp í rúm og steinsofnuðu, löngu búin að velja skóna til að stilla út í glugga. Það er þó eitthvað gott við aðdraganda jólanna.

Piparkökuhúsameistari óskast.... eða ekki.

Ótrúlegt. Heimilið var tölvulaust í nær viku og ég saknaði hennar nær ekkert. Hún kom heim í gær en ég fylltist ekki af djúpstæðri þörf fyrir að nettengjast við umheiminn. Fékk þá vitneskju að allar ljósmyndirnar (þó nokkur hundruðir) hefðu komist af gamla, úr sér slitna harða diskinum yfir á hinn nýja. Fjúkk. Hvað ætli ég hafi predikað oft yfir múg og margmenni um mikilvægi þess að taka öryggisafrit? Óteljandi sinnum? Hefði þurft að taka glósur á eigin fyrirlestri.

Við börnin skreyttum piparkökuhúsið. Það er svoldið skondið. Húsið. Það ber þess öll merki að verktakinn hafi sneytt fram hjá öllum reglum og viðurkenndum vinnuaðferðum. Engin formleg teikning var gerð af byggingunni, veggirnir eru skakkir, sveigðir og sumir brotnir (duttu óvart í gólf). Gluggarnir eru mishátt frá jörðu og af ýmsum stærðargráðum, þakið nær næstum niðrá bakkann, glassúrsskreytingin er eins og eftir parkinsons-klúbbmeðlimi. Það er sumsé æði. Nú er bara nammið eftir - ef það ratar ekki í meltingarfæri afkvæmanna.

Góðu fréttir dagsins: Afidonn er búinn að panta flugfar, JIBBBÍÍÍÍÍÍ!
Slæmu fréttir dagsins: Afidonn dró lappirnar nógu lengi til að ná ömurlegustu tímasetningum á flugfari, 23. des til landsins og 29. til baka. Jæja, hann kemur þó og gleðst ég yfir því.

Ég elska þig, sjónvarp

Hvað gerðu foreldrar á helgarmorgnum fyrir barnatímann? Þegar þeir vildu kúra eilítið lengur, eða klára uppvask gærdagsins, eða lesa eitthvert blaðið? Æ já, annaðhvort hentu börnunum út eða skipuðu þeim að leika sér. Allt er gott í hófi, barnaefni meðtalið. Ég kann ekki við að hallmæla því of mikið því ég man svo vel eftir sælutilfinningu þeirri að vakna á laugardagsmorgnum hjá Hörpu móðursystur og glápa á teiknimyndir. Hún, Dabbi sonur hennar og eiginmaður bjuggu upp´á velli og buðu mér stundum í gistingu á vindsæng í stofunni - fyrir framan sjónvarpið! Hmmm, svo kemur það mér alltaf á óvart hvað ég get verið mikill sjónvarpssjúklingur...

Prógram dagsins: piparkökubakstur með börnunum, sund eftir hádegi og köfffélagsferð í þeirri veiku von að enn séu til jóladagatöl sem mamman gleymdi að spá í!

Jólaundirbúningur er formlega hafinn!

Við Helga tengdó, Sigga mágkona, börnin og auperan fengum að skera út í laufabrauð í gær. Mikið er það nú góður siður, að koma saman og dúlla yfir einhverju sem verður svo etið í stórum stíl um og yfir jólin. Sem betur fer þarf ekki að senda mömmu og John þeirra sex eintök eins og fyrri jól, því von er á þeim heiðurshjónum. Þetta hafa nú ekki verið beint laufabrauð sem þau hafa annars fengið frá mér heldur frekar laufabrauðsagnir, eftir allan flutninginn.

Það er svo gott að komast út úr kennslustofu með nemendur. Fór með 4. og 5. bekki út að teikna fjöll. Allir endurnærðir af súrefni og blýantsfjöllin stórfín í kjölfarið. Þarf að finna upp fleiri haldbær útiverkefni fyrir mínar námsgreinar, allavega ensku og myndmennt. Sé ekki alveg að skólayfirvöld leyfi mér að fara út með tölvurnar.

Tjútt og trall

Uppskeruhátíð sauðfjár- og kúabænda tókst vel, allavega að mínu mati. Söngurinn hjá okkur Gunnari var að okkar mati mikil skemmtun (þetta heitir að setja sjálfsöryggið á oddinn), pistill kvöldsins fyndinn, maturinn góður, félagsskapurinn fínn. Geirmundur hamaðist við að halda upp stuðinu, ég dansaði á við 4 eróbikksjúklinga. Toppurinn var þó þegar mótleikari minn í smá leikþætti, stór og mikill, myndarlegur og virðulegur karlmaður, tróð sér í brjóstahaldara, kjól og jakka við með slíkri einlægri fegurð að ég hélt ég mundi æla af hlátri. Ég held bara að ég hefi ekki hlegið svona heiftarlega síðan fyrir fall kommúnismans.

Einar og Inga fóru rétt í þessu að líta á hana Stjörnu hennar Ingu sem er í tamningu hjá Keldulandshjónunum. Vonandi færa þau góðar fréttir, að brúklegur smalahestur sé í mótun.

Eins og sextán barna móðirinn frá Ólafsfirði sagði...

Suma daga skil ég einfaldlega ekki hvernig stendur á því að ég er umkringd börnum, eins og þau geta verið fullkomnlega óþolandi. Frá morgni til kvölds, í vinnu og heima.

Suma daga finnst mér barnastússið vera köllun - bara ekki í dag.

Í dag halda bandaríkjamenn upp á þakkargjörðarhátíð. Mamma og Afi Donn eru í Dillon, Montana hjá Ditta Donn, Julíu og foreldrum þeirra. Þori að veðja að cajun kalkúnninn þar verði gleypilega gómsætur. Fattaði það um daginn að það skiptir litlu máli hvenær ég held mína þakkargjörð, það er bara mikilvægast að finna fugl og fá alla á staðinn.

Risaborgin

Þriggja nátta ferð til höfuðborgarinnar er stórferð fyrir Tungufjölskylduna. Mikið er gaman að vera í Reykjavík og ekki skemmir fyrir þegar maður fer ekki á kaupkenderí. Markmið mitt var að sinna sem flestum ömmum, komast í fáeinar aðrar heimsóknir og fara í Þjóðminjasafnið. Þetta tókst. Og nú kemur prógrammið:
Sigga-langamma á Akranesi (gistum þar) - ég og börnin í Kringluna en Einar til Víkur í Mýrdal - löbbuðum til Ömmí Háó - strætó til ömmu Soffíu og Hálfdáns - Esther og María - Dagný, Kiddi og börn - Eva Rós og Jói (þar gistu Inga og Davíð) - Halla Þorbjörns (þarsem restin gisti). Laugardagsmorgunin fórum við 3 í sundlaugina á Seltjarnarnesi (frábær) - Eva Rós og Jói/hádegisafmæli til heiðurs 12 ára Anítu - Þjóðminjasafnið - Sigga, Lúðvík og synir - Pítan - Amma í Háó (hittum líka Heimi þar) - heim til Höllu í gistingu. Sunnudagurinn var svo ósköp fábreyttur, skrölt heim með gjafagrindurnar.

Takið eftir takið eftir: við fórum ekki í Tójsaröss.

Þúsund ára gamlar spýtur

Fer suður á morgun, nanna-nanna-nanna! Já ég hlakka hrikalega til, er rétt við það að springa. Á dagskránni: hitta skyldmennin, þá helst ömmurnar tvær lasburða og sjúkrahúslegnar. Leyfa börnunum að upplifa strætó, fara með mann og börn í Þjóðminjasafnið og tek svo sundfötin með til öryggis. Annars hefur álit mitt á því mæta safni þjóðminja dalað eftir uppsetningu á sýningunni Á efsta degi. Hún sýnir útskornu fjalirnar sem fundust í Flatatungu og Bjarnastaðahlíð. Nú hefur sú stefna verið tekin að kenna fjalirnar einungis við Bjarnastaðahlíð og sé minnst á Tungu er sagt að fjalirnar hafi fundist í þakklæðningu útihúsa. Gunnar tengdó hafði þær fyrir augunum á hverjum morgni fyrstu 11 árin sín, því þær voru fyrir ofan rúmið hans í baðstofunni. Nenni ekki að fara út í lítt rökstuddar kenningar um að fjalirnar hafi verið í Hólakirkju (sem tengdaforeldrarnir eru afar ósammála um). Aðalmálið er að ef fræðimenn safnsins beygja staðreyndir til að passa í þessa sýningu, er ekki þá nokkuð víst að slíkar beygingar - sögufalsanir - geti gerst aftur? Eða hafi gerst?

Börn börn börn

Suma daga þegar mann langar helst að kyrkja léttilega þriðja hvern nemanda, skilur maður ekki hvernig í Guðmundi maður lenti í kennslu. Ég sem var yfirlýstur anti-kennari frá 8 ára aldri síðan Hreiðar Stefánsson reyndi að fá bekkinn til að ganga hljóðlega niður stóra stigann í Langholtsskóla en tókst ekki. Og ef honum tókst ekki svona verk þá gæti ég það tæpast. En hvað gerist? Orðin kennari um þrítugt og reyti of oft andlegt hár mitt af þreytu yfir þessum ormum. En svo birtist brosandi andlit sjö ára drengs, þessa sem byrjaði svo leiðinlega í haust með uppsteyt og stæla - og segist ætla að teikna handa mér fallega mynd, hvað vilji ég fá? Bræðir mitt litla steinhjarta.

Kannski fá þessir greyið nemendur mínir stundum að finna fyrir pirringi sem á rætur sínar að rekja til minna eigin barna og fjölskyldumeðlima. Á þeim stundum styð ég heils hugar orð Margrétar Pálu, Hjallastefnufrumkvöðuls, að gott væri að geta hringt í skólann á slæmum dögum og sagt, fyrirgefðu en ég bara get ekki kennt í dag, ég er eitthvað svo geðvond og vil alls ekki láta það bitna á börnunum!

Vitlausir kallar

Hversvegna fell ég fyrir rómansmyndum en ekki bókum? Allavega var ég límd yfir Rúvbíó kvöldsins, um bandaríska konu sem flytur til Tuscan á Ítalíu og lendir í allskyns krúttlegum ævintýrum.

En hvers vegna eru börnin svo fullkomnir aðdáendur Spaugstofunnar (Vitlausu kallanna, eins og þau nefna hana), eins og hún er ekkert sérstaklega fyndin. ég sé alltént ekki að börn skilji þessar pólitísku/samfélagslegu tilvísanir. Ég held barrasta að þetta sé meira hefð, að poppa á laugardagskvöldi yfir vitlausu köllunum, heldur en að þættirnir séu eitthvert dúndur. Gott þó að það eru ekki leiðinlegri þættir þessi kvöld.

Hver er bestur í heimi?

Ef þessi bloggútrás mín væri víðlesinn miðill mundi ég reglulega benda á gott fólk. Afburðafólk sem bætir líf mitt og minna á einn eða annan hátt. Efst á þeim lista væri að sjálfsögðu mamma mín (ég segi þetta ekki aðeins vegna þess að hún ól mig frá einsfrumungsstigi og er alltaf til staðar).

Veðrið er yndislegt en samt hangir maður inni. Við strákarnir fórum þó í gönguferð fyrr í dag sem endaði hjá öllum gömlu og ævafornu vélunum. Davíð vill rífa nánast allt upp og gera það aksturshæft. Það er gott að ungdómurinn er bjartsýnn.

Og annað sem ég mundi gera ef ég væri víðlesin - eða nei, ég þarf sko varla að vera einlesin til að veita einhverju öðru en mannfólkinu viðurkenningu. Í dag væri það kaffisopinn. Hann jafnast á við hálfan vin.

AAAAAAAAAARRRRRRRRRRRRGGGGG!!!!!!!

Fátt er eins ærandi og þögnin.

En að öðru, klukkan er 19 mínútur gengin í 11 og enginn nema sá yngsti sofnaður. Veit ekki hvernig stúlkan sem gistir hjá Ingu verður í fyrramálið. Hún segist fara að sofa um 9 að kvöldlagi. Flissið úr herberginu minnir á gamlar gistiheimsóknir úr æsku.

Menningarbærinn Akureyri

Sáum Óvitana í gærkveldi - 4 börn og 2 foreldrar. Allir skemmtu sér vel, enda sýningin í alla staði stórskemmtileg. Krakkaleikararnir voru áðdáunarverðir og þeir fullorðnu stóðu sig líka frábærlega, ekki síst í ljósi þess að aðalleikararnir þrír eru þungamiðjan í tveimur leikritum samtímis sem hvort er sýnt einu sinni til tvisvar á dag. Áðdáunarvert úthald hjá fólkinu. Dauðlangar einmitt að sjá hitt Akureyska leikritið, Ökutímar.

Kárahnjúkavirkjun var ræst í dag. Hefjist gósentíð landans nú loks fyrir alvöru.

Í ótengdum fréttum, eini hvolpurinn á bænum belgist út á methraða. Óskírður er 8 daga gamall og hefur að lágmarki þrefaldað þyngd sína. Vona að hann verði ekki svo stór og þungur að hann komist ekki fyrir fé.

Vetrarfríið ógurlega

Nú er laugardagur nær liðinn, aðeins einn dagur eftir af vetrarfríinu. Það hefur nú þó nokkuð ræst úr því, ég bjóst við löngum, viðburðarlitlum dögum þar sem engin suður/norðurferð var skipulögð, ekkert skipulagt, en svo höfum við - börnin - haft í nógu að snúast. Við öll höfum bakað daglega, þá sérstaklega Inga sem fann heimilisfræðibók frá 2. bekk. Hún hefur reynt nánast allar uppskriftir á okkur. Við fórum til Baddýar og Svarvars, í göngutúra, höfum fengið gesti, lesið nánast allar bækurnar sem við sóttum í bókasafnið....

En ég ætla samt suður í næsta skólafríi.

Sögur frá Texas

Skrítin svona tíð. Hörkufrost annan daginn, lemjandi rigning hinn daginn. Svona svipað eins og skapsveiflur mannfólksins.

Skrapp í Krók í dag. Kyssti móðuna mína þar í bak og fyrir, drakk marga bolla af kaffi, hlustaði á margar sögur frá Texas. Fylgdi svo þessari frábæru heimsókn eftir með Þollláksmessustemningu í Skaffó, svo mikil var örtröðin á Bændadögum. Meiraðsegja stóð mig að því að raula jólalag við kassann. Alveg satt, konan á kassanum benti mér á það. Lagið.

Tíminn og kókið

Skrítið hvað tíminn líður. Rétt byrjuð á bloggsíðu og færði síðast í febrúar! Var að byrja á umbunarkerfi sem beindist að börnum mínum þar sem þau stóru þurftu að vinna sér inn 12 stjörnur með ýmsum húsverkum og viðvikum. Vinningurinn var svo afhentur í kvöld; bíókvöld með kóki (í fyrsta sinn sem ég hleypti þessum ófögnuði inn á heimilið möglunarlaust) og snarli. Þau völdu Power Rangers, yndislega bandaríska eitís-unglingamynd.
Er eðlilegt að hugsa daglega um manns eigin stöðu í lífinu? Um hvað gerist upp um og uppúr fertugu?
Er eðlilegt að fimm ára sonurinn sé glaðvakandi núna kl. 11 að kvöldi? Líklegast, eftir kók, snakk og gasa-hasarmynd.

Er einhver þarna?

Nei, líklegast ekki. Sem betur fer gáir örugglega engin að þessari síðu. Ég sé að ég hef ekki snert þessa síðu síðan 6. mars. Líklegast var það fyrir bestu. 7. mars var viðburðaríkur dagur og dagarnir og vikurnar sem fylgdu buðu ekki upp á skrif sem áttu heima á neti allra.

En hvað um það, hvern dag lengir, flest þorrablót afstaðin ef frá er talið tveggja vikna samfellda hákarlsþorrablótið í ísskápnum okkar Einars. Sem er allt í lagi. Það er gott að hann fái útrás fyrir illa lyktandi mat þar sem ég fæ mína reglulega fyrir hvítlauksáti.

Fórum suður um helgina, öll fimm. Öllu heldur öll sex þar sem fóstursonurinn fór með aðra leiðina. Gerði það helsta sem hægt er að gera á frá föstudagskvöldi til hádegis á sunnudegi: sund, Húsdýragarðurinn, Kringluferð með tilheyrandi troðningi og barnahvörfum, innrásir á heimili ættmennana, Bónus…. Er hægt að fara fram á meira?